بریده‌های کتاب یک جور خوشبختی

چطور وقتی من این‌قدر از پا افتاده‌ام دنیا می‌تواند این‌قدر سرِ پا و خوب به نظر برسد؟

کلمه‌های اجباری با کلمه‌های واقعی فرق دارند. مثل چیزی که در گلوی‌تان گیر کرده و بیرون نمی‌آید و شما می‌خواهید وانمود کنید چیزی آنجا نیست.

چون زندگی مثل فیلم ها نیست،هیچکس برای کمک بهت نمیاد

تا حالا با هیچ‌کسی برخورد نکرده‌ام که خودش را گم کرده باشد. مسلماً کسانی که خودشان را گم کرده‌اند با هیچ‌کسی درمورد این احساس‌شان حرف نزده‌اند.

من همیشه نوشتنم از حرف زدنم بهتر بوده است.

«هیچ‌چیز کامل نیست. خوشبختی مطلق وجود ندارد.»

روباه گفت : (( ما همه راز هایی داریم. هرچه بیشتر انکارشان کنیم سنگین تر می شوند. ))

آنها دوست دارند وانمود کنند من متوجه هیچ‌چیز نیستم. فکر می‌کنم این تظاهر کردن باعث می‌شود که بابت دروغ‌های‌شان حس بهتری به خودشان و من داشته باشند؛ که البته این نوعی توهین است. من ممکن است خیلی چیزها باشم اما احمق نیستم.

کلمه های اجباری با کلمه های واقعی فرق دارند. مثل چیزی که در گلوی‌تان گیر کرده و بیرون نمی‌آید و شما می‌خواهید وانمود کنید چیزی آنجا نیست.

پایه‌ی تمام کارها به عمل است.