بریده‌های کتاب وزن آب

بعضی وقت ها دلم میخواهد لباس هایم را پاره کنم و نشانشان دهم که زیر این لباس ها، من هم مثل آنها هستم شاید هم بهتر

وقتی توی آینه ی دستشویی دنبال خودم می گردم پیدایش نمی کنم هیچ. توی تنهایی هایم نمی دانم کی ام. توی تنهایی هایم هیچ چیز نیستم.

ستاره های توی چشم هاش گم شده بودند.

کانورو گوش می دهد، بی آنکه بگوید: به روی خودت نیاور(که از پسش بر نمی آیم)، یا،آن ها حسودند(که واقعیت ندارد).

نمی توانم همه چیز را برایش تعریف کنم. پس هیچ چیزی به او نمی گویم.

خیلی راحت تر بودم اگر از من بدش می آمد. آن وقت دیگر این همه عذاب وجدان نداشتم.