بریده‌های کتاب جاذبه های میان ما (رمان)

«با این حال، حقیقت این بود که گاهی اوقات کسانی که بیشتر از همه دوستشان داشتیم، همان هیولا های نصفه شب هایمان بودند.»

-لوسیل؟ +بله؟ -تو تاریکیِ دنیا رو خیلی کمتر می کنی :)

«من و او طور متفاوتی با مسائل رو به رو می شدیم و این کاملا قابل قبول بود.قلب او کف دستش بود ، ولی من قلبم را زنجیری آهنین در اعماق روحم زندانی کرده بودم»

«خاصیت قلب همینه، وقتی فکر می کنی کاملا پره ، می بینی یه جوری برای یه کوچولو عشق بیشتر جا داری »

«گراهام با درد می نویسه ، نوشته هاش زیبایی دردناکی داره»

«هیچ آدم عاشقی نباید به تقریبا ، راضی بشه»

چیزی که از یک عمر سفر با مامان یاد گرفته بودم، این بود که خانواده به وسیله‌ی خون ساخته نمیشد؛ با عشق بوجود می آمد:)

«این کاری بود که مردم می کردند.آن ها می رفتند»

«می خواستم گوشه ای روحم را نثارش کنم و بخشی از روحش را نفس بکشم»

سخت‌ترین قسمت زندگی این است که ببینی عزیزترینت مستقیم طرف آتش می‌رود، ولی هیچ کاری از دست تو ساخته نباشد جز اینکه بایستی و سوختنش را تماشا کنی.

عشق. احساسی که انسان را به اوج می‌رساند و به زمین می‌کوبد. حسی که انسان را به شوق می آورد و قلبش را می‌سوزاند. آغاز و پایان هر ماجراجویی.

من و او طور متفاوتی با مسائل روبه‌رو می‌شدیم و این کاملاً قابل قبول بود. قلب او کف دستش بود، ولی من قلبم را با زنجیری آهنین در اعماق روحم زندانی کرده بودم. بدنش هنوز میلرزید. بدون فکر آغوشم را برایش تنگ تر کردم و دختری که همه چیز را احساس می‌کرد، بیشتر از قبل به مردی که هیچ‌چیز حس نمی‌کرد، تکیه کرد.

برای اولین بار، آرام آرام کاملاً فهمیدمش. دختر زیبایی که همه چیز را احساس می‌کرد. احساسات نقطه ضعفش نبود. احساساتش قدرتش بود.

«جاموندن درد داره»

من دلم برای خاطره هایی تنگ میشه که اصلا وجود نداشتن...

«ظاهرا دیو ، آنقدر ها هم هیولا نبود»

+یه لحظه هایی وجود داره که من تورو می بینم، می دونی؟منظورم اون وقت هاییه که ناراحتی و نگرانیت رو می بینم،اما بعد با بی ادبیت پنهانش می کنی. _یه جوری رفتار نکن که انگار منو می شناسی +یه جوری رفتار نکن که انگار دل نداری!