بریده‌های کتاب خواهران گمشده ( مجموعه‌ی پادشاه پریان )

شجاع باش، شجاع باش، اما نه زیادی شجاع، مبادا که وحشت وجودت را تسخیر کند.

انگار تفاوت داستان های ترسناک و عاشقانه در پایان‌شان است.

شجاع باش، شجاع باش، اما نه زیادی شجاع، مبادا که وحشت وجودت را تسخیر کند.)

اما تا وقتی سروکله ی مدوک پیدا نشده بود این تفاوت ها زیاد مهم به نظر نمی رسیدند؛ تا آن روز که تو به او حمله کردی و من زدم زیر گریه. سعی کردی به او ضربه بزنی تلاشت بی فایده و احمقانه بود. طوری به سمتش یورش میبردی که انگار جانت برایت اهمیت نداشت. بعد از آن انگار همه چیز برایت دعوت به مبارزه ای بود که نمی توانستی دست رد به سینه اش بزنی

اما بعد سروکله شاهزاده ای پیدا می‌شود و دختر را میبیند و او به چشمش زیبا می‌آید.نه اینکه دختر با وجود زجری که میکشد زیبا باشد ،نه ، او به خاطر همان رنج زیباست.

«عشق انگیزه شریفیه. چطور ممکنه کاری که در خدمت انگیزه های شریف انجام میشه، اشتباه باشه؟»

گاهی تنها تفاوت داستان های عاشقانه و قصه های ترسناک در پایان شان است!

خیلی زود تموم میشه. اما سرعت همیشه هم خوب نیست.

شجاع باش، شجاع باش اما زیادی شجاع. خوب باش، اما نه زیادی خوب. زیبا باش، اما نه زیادی زیبا. صادق باش، اما نه زیادی صادق. شاید هیچکس در زندگی خوش شانس نباشد. شاید زندگی همیشه زیادی سخت باشد.

انگار تفاوت داستان های ترسناک و عاشقانه در پایان شان است

ما، پریان، مثل شما عاشقی نمیکنیم.

شجاع باش.شجاع باش.اما نه زیادی شجاع.

«گاهی خیلی راحت تره که ازدست نزدیکانمون عصبانی باشیم تااینکه خشم‌مون رو سر آدم هایی که لایقش هستن، خالی کنیم». ویوی