بریده‌های کتاب ... و اینک آخرالزمان: تاریخ سینمای هالیوود

امروز هالیوود نه فقط به عنوان یک شرکت سینمایی که برای سرگرمی انسان ها فیلم می سازد، بلکه به عنوان یک شرکت دینی_اعتقادی برای انسان ها دین سازی می کند و دنبال ترسیم دین های نوین با گرایش های نوین است.

... سینمای ایدئولوژیک غرب - علی رغم ادعای «غیر ایدئولوژیک بودن» و «هنر برای هنر» و «سرگرم سازی»- چگونه خود را وامدار یک تاریخ تفکر و اندیشه و ایدئولوژی و جنگ برای آن می‌کند و همه این مفاهیم و معانی فکری و پیامدار را در قوالبی جذاب و یا مدعی جذابیت ارائه می‌کند؛ اما سینمای دیگران را در ظاهر توصیه بلکه امر به «ایدئولوژیک نبودن» و «هنر برای هنر» و «سرگرم سازی» کرده و در باطن به سوی ایدئولوژی مادی گرایانه خود فرا می‌خواند.

وقتی فیلم های اولیه صامت را می بینیم دست زدن زن و مرد به هم و نزدیک شدن با یک حالت پرهیز همراه بود، ولی به تدریج که به جلو می آییم خصوصاً از دهه 70 وارد مسائل قبیحانه تری می شود، دوربین وارد اتاق خواب و حمام می شود که اینها در اوایل تاریخ سینما سابقه نداشته است. یکی از کسانی که این قوانین را می شکند آلفرد هیچکاک است که تا آن زمان هیچ کس مسئله حمام را به این صورت نشان نداده بود.

اسرائیلی های ماساچوست(یعنی همان پیوریتن ها) به همان شیوه، سرخپوستان را نابود ساختند که اسرائیلیان مورد نظر کتاب عهد عتیق، کنعانیان(فلسطینیان) را معدوم کردند.

بنیان گذاران هالیوود همچون آدولف زوکر، کارل لیمه لی، مارکوس لونه، جوزف شنک، هری کوئن و... که به مغول های هالیوود معروف شدند، همگی از همان اشراف یهود اروپا بودند و به همراه برخی پیوریتن های مهاجر مثل داریل اف زانوک پشت پرده تأسیس کمپانی هایی همچون متروگلدین مه یر، یونیورسال، پارامونت، یونایتدآرتیست و فاکس قرن بیستم و... حضورت داشتند و اشاعه همان ایدئولوژی آمریکایی را فراراه خویش قرار دادند.

فرهنگ سیاسی آمریکایی توسط فرقه های افراطی پروتستان(همان پیوریتن ها یا مسیحیان صهیونیست) در نیوانگلند یا شمال شرقی آمریکا شکل گرفت. این فرهنگ سیاسی علاوه بر این جنبه شبه دینی، با این ویژگی ها مشخص می شود: قتل عام بومیانِ قاره آمریکا، به بردگی کشیدن آفریقاییان و ایجاد اجتماعات متعددی از مهاجران که مرحله به مرحله در قرن نوزدهم به قاره آمریکا رفتند و میانشان افتراق های قومی وجود داشته است.

تصاویر تأسف بار و تکان دهنده آن قتل عام ها را با نگاه نژاد پرستانه در بسیاری از فیلم های وسترن بارها و بارها دیده ایم. همان فیلم هایی که سرخپوستان را موجوداتی شریر و خبیث و شیطان صفت نشان می داد و در مقابل سفیدپوستانی که سرزمینشان را اشغال کرده و همه هست و نیستشان را به غارت بردند، مردمانی نیک و انسان دوست و به عبارتی مالک ازلی و ابدی سرزمین های آمریکا تصویر می کردند و در این نگاه نژادپرستانه بود که سرخپوست خوب، سرخپوست مرده قلمداد می شد. از همین رو فیلم وسترن را می توان یکی از قدیمی ترین ژانرهای ایدئولوژیک سینمای آمریکا دانست که به طور مستقیم بازتاب دیدگاه های نژادپرستانه پیوریتن های فاتح آمریکا محسوب می شوند.

در اوایل قرن بیستم هر دو تجارت مهم آمریکا، یعنی اسلحه سازی و سینما در اختیار اشراف مهاجر یهودی قرار گرفت تا در کنار بانکداری(یعنی حرفه دیرین آنها) و تصاحب مراکز مهم اقتصادی، عامل تعیین کننده در شکل گیری آمریکای قرن بیستم و آخر هزار دوم_سده ای که قرن مهم و مؤثر در تحقق آرمان های صهیونی به شمار می آمد_به شمار آیند.

هنری فورد، بنیان گذار کارخانجات اتومبیل سازی فورد، در روزنامه محلی اش به نام Dareborn Independent که بعد ها در کتابی تحت عنوان یهود بین الملل جمع آوری و منتشر شد خطرات تهاجم فرهنگی صهیونیست ها را به مردم آمریکا گوشزد کرد.

اشاعه فساد و فحشا از جمله دیگر مقصد و مقصود هالیوود و بنیانگذارانش برای حاکمیت بر آمریکا و سایر نقاط جهان بود. آن ها جامعه ایران را از یک جامعه اخلاقی و مذهبی در اوایل شکل گیری اش به کشوری بی بند و بار و ضداخلاقی بدل کردند. تا آنجا که فرانسیس فوکویاما، تئوریسین برجسته آمریکایی، در توصیف این نزول اخلاقی در کتابی به نام پایان نظم نوشت که سرمایه اجتماعی ایالات متحده دچار اضمحلال شگفت انگیزی شده است.

در پشت دلار آمریکا علاوه بر نمادهای متعدد ماسونی و صهیونی عبارت لاتین Novus Ordo Seclorum که انگلیسی آن New World Order و به معنای نظم نوین جهانی است، نوشته شد. عبارتی که حکایت از همان عزم بنیان گذاران ایالات متحده برای سلطه بر جهان داشت. همان شعاری که در دهه های اخیر تحت عنوان «جهانی سازی» مطرح و ابعادی از آن نیز با تأسیس سازمان هایی همچون مرکز تجارت جهانی یا صندوق بین المللی پول یا بانک جهانی محقق شد و سرانجام در آستانه حمله آمریکا و ارتش های ناتو به عراق نیز به طور رسمی توسط جورج بوش به عنوان مأموریت ایالات متحده اعلام شد.

پیوریتن ها که فرقه ای منشأ گرفته از پروتستانتیسم به شمار می آمدند با آموزه های صهیونی و آرمان های آخرالزمانی و به اصطلاح مسیحاگرایی راهی قاره نو[آمریکا] شدند تا تکالیف و وظایف شبه دینی خود برای فراهم آوردن زمینه های بازگشت مسیح موعود را با تشکیل یک امپراطوری جدید تعریف کنند. امپراطوری ای که بر اساس همان آموزه های صهیونی، برایش مأموریتی در نظر گرفته بودند تا اسرائیل بزرگ را برپا کند و جنگ آخرالزمان را برای تشکیل حکومت جهانی به وجود آورد تا مسیح موعود بازگردد و به قولی هزاره خوشبختی آن ها آغاز شود.

ریک آلتمن[در کتاب فیلم های موزیکال آمریکایی] ادامه می‌دهد: فیلم‌های هالیوودی آن چنان نفوذی در زندگی روزمره جماعت عاشق سینما داشت که ناخودآگاه رسوم آمریکایی را در دیگر جوامع گسترش می‌داد... فیلم هالیوودی همیشه نگاه ها را از معضلات عمیق جامعه بشری به دل مشغولی های جامعه آمریکایی سوق می‌داد و به شکلی آرمان شهر فرهنگ یانکی ها را به تماشاگران ساده لوح حقنه می‌کرد (و می کند) که آن‌ها حتی در دورترین جوامع نسبت به آمریکا هم دغدغه های فرهنگی غربی را مسئله خود به حساب می‌آوردند. آن‌ها قانع شدند که همچون قهرمانان همان فیلم‌ها زندگی کنند، لباس بپوشند و حتی موی سر خود را آرایش کنند که همه و همه در واقع تقلیدی از زندگی اسطوره ای آمریکایی بود و بس.