بریده‌های کتاب حماسه حسینی جلد اول سخنرانیها

آنقدر شعر الحاقی در مثنوی اضافه کرده اند که خدا می‌داند. مثلا یک شعر عالی راجع به اثر محبت در مثنوی های اصلی بوده است که میگوید : از محبت تلخ ها شیرین شود. وز محبت مس ها زرین شود

حسین علیه السلام نمونه عملی قیام های اسلامی است. خواستند مکتب حسین زنده بماند، خواستند حسین سالی یکبار با آن نداهای شیرین و عالی و حماسه انگیزش ظهور کند فریاد کند: .....مرگ از زندگی ننگین بهتر است.......مکتب حسینی زنده بماند، تربیت حسینی زنده بماند، پرتویی از روح حسینی در این ملت دمیده شود و بر آن بتابد. فلسفه اش خیلی روشن است.

امام حسین در کمال صراحت فرمود: اسلام دینی است که با هیچ مومنی(حتی نفرمود امام) اجازه نمی‌دهد که در مقابل ظلم، ستم، مفاسد و گناه بی تفاوت بماند.

شرقی هرگز از نظر جنایت به غربی نمی‌رسد. شما اگر در تمام تاریخ مشرق زمین بگردید، دو جنایت را حتی در دستگاه اموی پیدا نمی‌کنید: یکی آتش‌زدن زنده‌زنده و دیگر قتل‌عام‌کردن زنان، ولی در تاریخ مغرب‌زمین این دو نوع جنایت فراوان دیده می‌شود.

از حسین بن علی پرسیدند: شما سخنی را که با گوش خودت از پیغمبر شنیده‌باشی، برای ما نقل کن. ببینید انتخاب حسین از سخنان پیغمبر چگونه است! از همین‌جا شما می‌توانید مقدار شخصیت او را به دست آورید. حسین(ع) گفت: << آنچه که من از پیغمبر شنیده‌ام این است: خدا کارهای بزرگ و مرتفع را دوست‌ می‌دارد، از چیزهای پست بدش می‌آید.>> رفعت و عظمت را ببینید که وقتی می‌خواهد سخنی از پیغمبر نقل کنداین‌چنین سخنی را انتخاب می‌کند؛ در واقع دارد خودش را نشان می‌دهد.

آیا حسین علیه السلام یک شخصیت حماسی است یا نه؟ آیا ما باید با وجود حسین و سرگذشت او یک احساس حماسی داشته باشیم ، یا یک احساس تراژدی، مصیبت، رثا و نفله شدن؟

سرّ اینکه ائمه اطهار، اینهمه به زنده نگهداشتن و احیای این خاطره توصیه و تاکید کرده و نگذاشته اند حادثه کربلا فراموش شود، این است که این حادثه، یک اسلام مجسم است، نگذارید این اسلام مجسم فراموش شود.

بدبختی دشمنان پیغمبر بر پیغمبر گران بود. آنها که خودشان نمی‌فهميدند، این بدبختیها بر اباعبدالله گران بود. یکدفعه سوار شتر میشود و می‌رود، باز برمیگردد عمامه پیغمبر را بر سر میگذارد، لباس پیغمبر را میپوشد، سوار اسب می‌شود و به سوی آنها میرود بلکه بتواند از این گروه شقاوت کاران کسی را کم کند. در اینجا می‌بینیم حسین یکپارچه محبت است، یکپارچه دوستی است که حتی دشمن خودش را هم واقعا دوست دارد.

اسلام برای زن شخصیت می‌خواهد، نه ابتذال.