بریده‌های کتاب مجموعه اشعار شمس لنگرودی

زاده میشویم چون حبابی عمر میگذرانیم چون کفی میمیریم چون موجی.

زندگی! چه در آستینت کرده ای که شادمانه و دست افشان این چنین برابر من راه می روی.

تابستان پیر و خسته پای سیب بنی بار سفر می بندد و میوه های زیر درختی را در خورجینش می گذارد پهلوان خسته چقدر تنها مانده ایی! دکمه های پیرهنت ریخته است تو این همه پاییز و زمستان را چگونه از میان بیابان ها باید بگذری!

محبوب من! بگو نامت را چگونه می‌نویسند.

و قلب من به نیمه‌شبی می‌ماند خاموش و مه‌گرفته و غمگین.