بریده‌های کتاب ریسمان محبت: سیری در حقیقت صلوات

افتخار کردن کسی به چیزی که حقیقتا کمال او نیست باطل و بیهوده بوده است!

خداوندا اگر مرا به جهنم ببری دشمنت شاد می شود! و اگر مرا به بهشت ببری پیامبرت خشنود می شود! و من قسم به الله تعالی می دانم تو خشنودی پیامبرت را دوست داری پس مرا به بهشت ببر!

صلوات پیوند ولایت و توحید است

از مرحوم علامه طباطبایی نقل شده: هرگاه میان مشکلات قرار گرفتید سیل صلوات راه بیاندازید زیرا آن سیل مشکلات را حتما با خود می‌برد!

مرحوم آیت الله بهجت می فرمودند: ترک صلوات و دعا کردن به دعاهای شخصی مانند رها کردن سرچشمه و رفتن به دنبال جوی آب حوض گشتن است زیرا وقتی برای وسعت مقام و درجه واسطه فیض دعا می شود دعاهای شخصی هم در آن گنجانده شده است!

در ادبیات دینی به عنوان دســتور عام و همیشــگی فرموده اند که انســان ذکر خدا و ذکر رسول خدا را با یکدیگر در قلبش جمع نماید و هرگاه قصد فرستادن صلوات بــر رســول خدا را دارد، ابتــدا بــه الله تبــارک و تعالــی توجه کنــد زیرا نفــس توجه به خداوند، به خودی خود، نور به همراه دارد.

در آیه شــریفه نیز اشــاره شــده اســت که صلوات خداوند بر رســولش از اســم "الله" صــادر میشــود: "انّ‌ الله و ملاکتهُ یُصلّونَ علی النبی" و نفرمودند: "انّ ربّ یا اننّ الرّحمن یُصلّی" یعنی خداوند از مقام جامعیت خود، خیر را بر رســولش افاضه میکند و این افاضۀ خیر به اسم خاصی منحصر نیست.