بریده‌های کتاب مجله مدام: سفر

غرابت است که سفر را داستانی‌ترین کنش آدمیزاد می‌کند.

... بهتر است از بندهای زندگی دنیای سرمایه‌داری که همه چیز را کالا می‌کند فرار کنیم. یک راهش سفر کردن بی‌برنامه است، پرسه زدن است. راه دیگر این است که اجازه بدهیم زندگی ما را با خودش ببرد و آدم‌های مختلف وارد زندگی‌مان شوند. آدم‌ها را انتخاب نکنیم و بعد از اینکه آدم‌ها وارد زندگی‌مان شدند با بخش‌های خوب آدم‌ها ارتباط برقرار کنیم و مفهوم سفر را در تمام ابعاد زندگی پیاده کنیم.

ساده‌اش را بگویم، من زیر کدام قسمت‌های زندگی خط کشیده‌ام و مشکوکم که در از آن‌ها در امتحان زندگی سوال خواهد آمد؟

در فاصلهٔ دو سال و به دو بهانهٔ جدا از هم، فکرم درگیر این مسئله شده بود که در زندگی خود چه کرده‌ام و چه تجربه‌ای دارم که به دست‌به‌دست کردن بیرزد؟

کتاب خواندن یک‌جور سفر است.

در سفر فقط باید سفر کرد و دید و تجربه کرد. مخصوصاً سفرهای کویرنوردی یک وجه بیرونی دارد، یک وجه درونی. شما در خودتان راه می‌روید.

سفر باید آدم را صبور کند.

لبه‌های پرچم را رها کردیم و پرچم فلسطین مثل آبشار از بالای پل جاری شد و روی رودخانه تاب خورد و به حرکت درآمد.

و سفری پربار است که وقتی برمی‌گردید، با یک دوستی برگردید.