بریده‌های کتاب جوینده

این آدم‌های ترسو رو می‌بینی؟ همه توی یک لحظه می‌فروشنت.

«از هر موقعیتی که داری استفاده کن که شاید دیگه تا آخر عمرت اون رو نداشته باشی و همیشه افسوس بخوری. شانس یک‌بار در خونه‌ات رو می‌زنه.»

درسته که دنیا نابود شده ولی احمق هاش نابود نشدن

ببین! تو این روزگار به فکر خودت باش. همه تا جایی تو رو می‌خوان که به دردشون بخوری.

«این که به هر قیمتی زنده بمونی مهم نیست، این که با چه کیفیتی زندگی کنی مهمه.»

ادم ها را تو موقعیت سخت میشه شناخت

یک بار سه روز نیومد و توی اون سه روز، به اندازه کل عمرم فکر کردم.

«دشمن هیچ‌زمان نمی‌تونه به ما غلبه کنه. فقط وقتی که خودمون راه رو بهشون نشون بدیم، اسیرشون می‌شیم.»

دنیای بیرون همینه. فکر کردی بری بیرون دیگه راحت می‌شی؟ این تازه شروع بدبختی‌هاست.

سرعت یورش ابرها در میدان جنگ برای تسخیر اسمان فزونی داشت. سیاهی و پنبه ای بودن انها، حاکی از دل پری بود که هر لحظه اماده سرازیر شدن بارشش بود.

به عقیده من انسان به عقل و آزاد بودنش، انسانه.

گفت:《بهت گفتم که امشب به راحتی تموم نمی شه. امیدوارم که به تلخی تموم نشه.》

تلخ و تند شد در سکوتش خانه ای ساخت تا خودش را در ان زندانی کند.

من از تو فقط خواست که زندگی کرد، ولی تو خودخواه بود و همه چیز را برای خود خواست.

انسان، به عقل و ازاد بودنش انسانه