بریده‌های کتاب غریب قریب

غریب کسی است که او را قریب نمی‌داند!

گذر زمان اما گرد پیری بر چهره جوانی آدمی می‌ریزد و چه خوب که این گرد، در خدمت به صحن و سرای مولا بر سر و صورت آدمی بنشیند!

زآستان رضایم خدا جدا نکند من و جدایی از این آستان؟! خدا نکند.

سرنوشت برگ دارد آدمی، وقتی که از شاخه جدا شد، پایمال عابران هر کوچه و بازار می‌شود!

عطاملک! فرار اهل خرد فقط نفع شخصی عایدشان می‌کند، آن هم اگر نفعی در این قرار باشد!

می‌خواهم وقتی عمری معمار حرمش بوده‌ام، حال، کبوتر آستانش باشم نه بر سر گنبدش؛ بر دل غریب قریبش!

بادا هزار بار فزون‌تر سلام حق بر تو ای یا غریب خراسان امام حق مشتاق حضرت توام ای سید شهید حقا که هستم از دل و از جان غلام حق