بریده‌های کتاب مرگ شادمانه

درد و رنج‌های زیادی در انتظار کسانی است که عاشقند...

امروز فهمیده‌ام که عمل کردن، دوست داشتن و رنج بردن، به راستی همان زندگی کردن است، اما زندگی‌ای که آدم در آن روراست باشد و سرنوشتش را بپذیرد، مانند بازتاب پرشور و شادمانه‌ی رنگین کمانی که برای همه یکسان است.

_چه حرف‌ها می‌زنی، در سن ما که عشق و عاشقی دیگر مفهومی ندارد. از همدیگر خوش‌مان می‌آید، همین و بس. بعدها که آدم پیر می‌شود و دیگر کاری از دستش ساخته نیست، به کسی دل می‌بندد. در سن ما آدم گمان می‌کند عاشق شده است، همین. دیگر چه انتظاری داری.

اشتیاق به آزاد بودن و داشتن استقلال، در کسی امکان‌پذیر است که امیدی در دل می‌پروراند.

کاردونا با ناراحتی گفت:« از کار بی‌کار شده‌ام» بعد عکس را نشان مرسو داد و بریده‌بریده گفت:«دوستش داشتم.» و مرسو پیش خودش تعبیر کرد:«او دوستم داشت.» کاردونا دوباره گفت:« حالا مرده.» و مرسو این‌طور فهمید:« تنها مانده‌ام.»