بریده‌های کتاب اقتصاد قانون و سیاست (مهم ترین ایده های جیمز بوکانان)

تبادلات بازار موجب غنی شدن همه شرکت کنندگان آن می‌شود، و این موضوع به دلیل افزایش رفاه همه طرف‌های مبادلات منجر به افزایش رفاه اجتماعی می‌شود. در مقابل تصمیم گیری سیاسی اغلب هزینه‌هایی را بر برخی به نفع دیگران تحمیل می‌کند.

بنیان بدهی‌های دولت به عنوان یک نهاد مالی، این است که اجازه می‌دهد هزینه پروژه‌هایی که امروز انجام می‌شود در زمانی دیگر و توسط نسل‌های دیگر پرداخته شود‌.

انتخاب‌ها روی مجموعه‌ای از رویدادها اثر می‌گذارند که هم روی انتخاب کننده و هم روی بقیه تاثیرگذار است. انتخاب‌های جونز حتماً می‌تواند روی گزینه‌ها و وضع دیگران تاثیر بگذارد.

هزینه امری ذهنی است. یک شخص ممکن است پولش را خرج دیدن نمایش کند و دیگری ممکن است رفتن به رستوران را انتخاب کند چون به نظر وی احساس رضایت و میزان لذت بیشتری را به دست می‌آوردند. هر دوی این ارزش گذاری‌ها می‌تواند درست باشند، ولی هیچ راهی نیست که به طور قطع این را بفهمیم. افراد می‌دانند چقدر رضایت از انتخاب‌هایی که واقعاً کرده‌اند دارند، اما آنها از اینکه چقدر لذت می‌برند یا رضایت داشتند اگر انتخاب دیگری می‌کردند را تنها می‌توانند حدس بزنند زیرا واقعاً این انتخاب دیگر را تجربه نکردند. شخص ممکن است از اینکه نمایش را دیده است خوشحال باشد و احساس رضایت داشته باشد، اما اینکه او چقدر لذت می‌برد یا احساس رضایت بیشتری می‌کرد اگر به رستوران می‌رفت فقط می‌تواند یک حدس و گمان باشد زیرا عواقب این انتخاب را واقعاً تجربه نکرده است.

حکومت و جامعه هیچ کدام یک موجود واحد و مستقل نیستند. بلکه در اثر کنش‌ میلیون‌ها فرد شکل گرفته‌اند. در نظر نگرفتن این نکته و موجود واحد و مستقل دانستن این چنین پدیده‌هایی باعث ایجاد سردرگمی و بی‌راهه رفتن در تحلیل و بررسی امور می‌شود. گروه‌هایی را که از مجموعه‌ای از افراد تشکیل شده، نمی‌توان امری فرا-فردی دانست اما امروزه این امر رایج است. فلاسفه سیاسی و اقتصاددانان این امر غلط را تئوریزه می‌کنند و فردیت افراد را از بین می‌برند. دو یا چند نفر ممکن است علایق مشترکی داشته باشند و ممکن است برای دنبال کردن آن منافع مشترک به یک گروه بپیوندند. اما دو یا چند نفر هرگز یک فردیت خاص نیستند. فرد درد و لذت تجربه می‌کند، سود می‌برد، زیان می‌کند و تصمیم می‌گیرد. اما یک گروه (مجموعه‌ای از افراد) لذت و تجربه نمی‌کند, سود نمی‌برد و زیان نمی‌کند. به همین دلیل گروهی از افراد تصمیم نمی‌گیرند بلکه افراد تصمیم می‌گیرند.