بریده‌ای از کتاب اقتصاد قانون و سیاست (مهم ترین ایده های جیمز بوکانان) اثر رندال هولکومب

هزینه امری ذهنی است. یک شخص ممکن است پولش را خرج دیدن نمایش کند و دیگری ممکن است رفتن به رستوران را انتخاب کند چون به نظر وی احساس رضایت و میزان لذت بیشتری را به دست می‌آوردند. هر دوی این ارزش گذاری‌ها می‌تواند درست باشند، ولی هیچ راهی نیست که به طور قطع این را بفهمیم. افراد می‌دانند چقدر رضایت از انتخاب‌هایی که واقعاً کرده‌اند دارند، اما آنها از اینکه چقدر لذت می‌برند یا رضایت داشتند اگر انتخاب دیگری می‌کردند را تنها می‌توانند حدس بزنند زیرا واقعاً این انتخاب دیگر را تجربه نکردند. شخص ممکن است از اینکه نمایش را دیده است خوشحال باشد و احساس رضایت داشته باشد، اما اینکه او چقدر لذت می‌برد یا احساس رضایت بیشتری می‌کرد اگر به رستوران می‌رفت فقط می‌تواند یک حدس و گمان باشد زیرا عواقب این انتخاب را واقعاً تجربه نکرده است.