بریده‌های کتاب امام سجاد (ع): الگوی زندگی

امام سجاد عليه السلام حكومت داري مختار را تأييد و امضا ننموده است. به همين خاطر هنگامي كه از امام خواست وي را تأييد كند امام نه تنها وي را تأييد ننمود، بلكه از وي نكوهش نيز كرد. اين نكوهش‌ها مي‌تواند متوجه همين جهت باشد كه وي به ناحق ادعاي رهبري و خلافت مي‌نمود.

جبرگرايي كه حاكميت حزب عثمانيه آن را ترويج مي‌نمود و جنايات خود را با اين اعتقاد توجيه مي‌كرد، كه خواست خدا بود كه حسين عليه السلام كشته شود و قضا و قدر الهي به آن تعلق داشت و بايد صورت مي‌گرفت! حاكميت سياسي در دست خدا به هركس خواست عنايت مي‌كند. عزت و ذلت در دست و خواست خداست. كه يزيد پليد از اين گونه پندارها بهره مي‌گرفت. امام سجاد در سركوب اين موضع گيري و پندار غلط در خطبه‌هاي خود در كوفه و شام، جنايات بني اميه را رسوا ساخت و كشتن حسين عليه السلام و يارانش را به سپاه خشن حزب عثمانيه و سردمداران آنان نسبت داد.

کار حضرت رضا صددرصد صحیح است؛ یعنی حضرت در میان دو شر، آن شر کوچکتر را انتخاب کرده و در آن شر کوچکتر (همکاری با مأمون) هم به حداقل ممکن اکتفا نموده است.

هواداران حزب عثمانيه با محبان اهل بيت (عليهم السلام) ازدواج نمي كردند! نام فرزندان خويش را علي و فاطمه و حسن و حسين نمي نهادند! آنان تلاش مستمر بر طرح ويژگي‌هاي بني اميه داشتند و سخن گويان و شعراي چاپلوس، مقرب درگاه آنان بودند كه با سرودن يك قصيده در مدح نداشته آنان، كيسه‌هاي سيم و زر بي زبان به حساب‌هاي شخصي آنان منظور مي‌شد! در اين فضاي فرهنگ هواداران اهل بيت سركوب مي‌شدند و حتي آنان كه نامشان همنام اهل بيت و علي بود از حقوق محروم مي‌شدند.

وقتي يزيد از آنان دلجويي كرده و گفت خواسته‌هاي شما برآورده است! امام سجاد عليه السلام درخواست نمود تا در همان بارگاه يزيد مراسم ندبه و عزا براي سالار شهيدان حسين برگزار كند! و يزيد هم به اجبار پذيرفت و امام سجاد عليه السلام اولين مجلس عزاداري رسمي حسين عليه السلام را در بارگاه قاتل حسين يزيد پليد برگزار كرد و در چندين روز عزاداري در دربار ستم، جنايات بني اميه و حوادث دلخراش كربلا را بازگو نمود

امام سجاد توانست دين را از چنگال حزب عثمانيه رها سازد. حضرت با ساماندهي تشكل همسوي اهل بيت (عليهم السلام) توانست موضع مدبرانه در جهت مهار چالشگري‌هاي حزب حاكم بگيرد و در برابر بزرگ ترين و خطرناك ترين جريان اجتماعي چالشگر اهل بيت (عليهم السلام) قد برافرازد. امام سجاد عليه السلام با اين موقعيت اجتماعي توانست در برابر تلاش‌هاي فرهنگي و فساد و تباهي حزب عثمانيه مقابله نمايد. فرهنگ ديني معنويت را رواج دهد.

اگر اذان برپاست و اگر اقامه برجاست، اگر نماز اقامه مي‌شود، اگر مسجد و محراب داير است و منبر برقرار است، دين مستقر است، پس حسين عليه السلام پيروز شده است.

حضرت سخن خويش را اين گونه ادامه مي‌دهد: من فرزند كسي هستم كه مظلومانه كشته شد! من فرزند كسي هستم كه سرش از پشت گردن جدا گرديد! من فرزند كسي هستم كه تشنه كام سر بريده شد! من فرزند كسي هستم كه بدنش در كربلا رها شد! من فرزند كسي هستم كه عمامه و عباي وي به غارت رفت! من فرزند كسي هستم كه فرشتگان آسمان به حال وي گريستند! من فرزند كسي هستم كه جنيان زمين و پرندگان هوا براي وي نوحه گرند! من فرزند كسي هستم كه سرش بر بالاي نيزه گردش داده شده! من فرزند كسي هستم كه اهل بيتش از عراق تا شام به اسارت آورده شده است!

انديشمندان ديني در خط اول مبارزه قرار دارند و مسؤوليت متوجه آنان است كه در هر زمان از انديشه‌هاي ديني و فرهنگ حق آن دفاع كنند و دين را صحيح و شفاف و پر نشاط در جامعه ترويج نمايند و عموم جامعه را با فرهنگ و معارف ديني آشنا و كژراهگي را رسوا سازند.

تنها راه مستقيم و مطمئن تسليم عترت شدن است. و اگر كسي در انديشه و رفتار عترت دغدغه داشته باشد بي راهه رفته است و از قرآن نيز روي برتابيده است. سيدساجدين اين گونه شفاف در برابر بدعت‌ها موضع مي‌گيرد و نقش عترت را در رهنمون مردم آشكار مي‌سازد و موقعيت اجتماعي عترت را مطرح مي‌نمايد. همان موضوعي كه حزب عثمانيه سخت از آن در هراس بود. زيرا كه خاستگاه فرهنگ آفريني حزب عثمانيه مبارزه با سنت‌هاي نبوي، و رواج بدعت‌ها بود.

تثبيت موقعيت اهل بيت (عليهم السلام) در جامعه يعني ناكام نمودن حزب عثمانيه در رسيدن به اهداف شوم و پليد. امام سجاد عليه السلام در مدت امامت ۳۴ ساله خويش هماره از ستم بني اميه و بني مروان سخن راند. هماره چهره ي پنهاني آنان را آشكار ساخت. بدعت و آويخته‌هاي آنان را بر دامن قرآن و عترت رسوا ساخت.