بریده‌های کتاب یادداشت های روزانه: صد و ده روز با سیمین بهبهانی (1381 - 1393)

حقیقت این است که نیما راهگشایی بود که برای دیگران مجوز صادر کرده است. یعنی شاید اگر او نبود دیگران هم نمی‌توانستند حرف‌شان را بزنند. نیما مجوز تمام نوآوری‌هاست.

حکومت باید به هنرمند اجازه دهد هر جا کجی و کاستی یا ناراستی و ناروایی دید به تصویر بکشد. نباید راه نقد را ببندد. برای اینکه اگر راه نقد بسته شود، در واقع راه اصلاح و بالاتر از آن راه رشد و تعالی بسته خواهد شد.

ای جملگی دشمن من! جز حق چه گفتم به سخن پاداش دشنام شما آهی به نفرین نزنم انگار من زادم‌تان کژتاب و بدخوی و رمان دست از شما گر بکشم مهر از شما بر نکنم انگار من زادم‌تان: ماری که نیشم بزند من جز مدارا چه کنم با پارهٔ جان و تنم؟

نیما می‌گوید: «بی‌نظمی هم نظمی دارد.»