بریده‌های کتاب شهید عزیز

🌾 گفت: داوود جان! هر وقت احساس کردی غذایی کم است و سیرت نمی کند، قبل از شروع به خوردن بگو "یا رزاق!، ان شاالله سیر می شوی."

🌾 راهنمایی که رفت، یاد دادن احادیث کوچک نهج البلاغه به او را شروع کردم.

🌾 هرجا هستید، زیر بار زور نروید. اگر حق است بگویید و از قطع شدن روزی نترسید که خدا روزیتان را در جای دیگر می‌دهد. این حرفی بود که همیشه پدر محمود به بچه‌های خودش می‌گفت.

🌾 گفت:" یک چیز می‌گویم عمل کن. شرط اجابتش این است که با اعتقاد به آن عمل کنی. اگر با اعتقاد کامل متوسل شوی، حتماً جوابت را می‌دهند. نذر بزرگی هم نیست، کوچک؛ اما کاری. نذر کن هر کار خیری که تا فردا صبح انجامش می‌دهی، ثوابش را هدیه کنی به باب الحوائج ابوالفضل العباس علیه السلام، مادرش حضرت ام البنین علیهم السلام، آقا علی اصغر علیه السلام و امام موسی کاظم علیه السلام، ان شاالله اجابت خواهد شد.

🌾 انگار همین دیروز بود که پدرم وقتی اذان و اقامه را گفت و سوره‌ها را خواند دست‌هایش را به آسمان بلند کرد و گفت:: دعا می‌کنم این بچه سالم باشه، عاقل باشه، صالح باشه، ذخیره قبر و قیامت."

🌾 یک بار که از سوریه برگشت و آمد پیشم، به من گفت:" مادر جان، ما آخر نفهمیدیم این دعای عاقبت بخیری شما چی است که در حق ما مستجاب نشد؟!" گفتم:" دعای من برای عاقبت بخیری شما همیشه این است که خدایا گوشت و پوست و خون و رگ‌های بچه‌هایم و نسل اندر نسل در راه تو باشد. هرچه که در این راه به من برسد، راضیم به رضای تو".

🌾 (پدرم) می‌گفت:"در زمان بارداری سوره‌هایی را که نام پیامبران در آن است، زیاد بخوانید." برای همین خودم را ملزم به خواندن سوره انبیا در صبح هر روز و سوره صافات در هر شب کرده بودم.

🌾 وارد باغمان که می‌شدیم برای هر کسی که در گذشته صاحب این باغ بود، فاتحه می‌خواند.

🌾 خواندن نماز اول وقت را تا آخر عمرش ترک نکرد. دستش هرجا بند بود، نماز بر همه مسائلش ترجیح داشت. این را در وصیت نامه‌اش هم به بچه‌هایش تذکر داده بود.

🌾 می‌گفت: اصلاً چیزی به نام چپی و راستی در اسلام نداریم. فقط حزب الله داریم که آن هم " لا خوف علیهم و لا هم یحزنون". از هیچ شخصی ترسی ندارند و اندوهی از چیزی و کسی به دلشان نمی‌آید و در طرف مقابل هم حزب شیطان داریم که منفور خداوند هستند.

🌾 خیلی‌ها فرمانده بودند، ولی رزمنده نبودند و خیلی‌ها رزمنده بودند، اما فرمانده نبودند. محمود رادمهر هم یک فرمانده تمام عیار بود و هم یک رزمنده تمام عیار. فرماندهِ رزمنده تنها عنوانی است که می‌توانم برایش انتخاب کنم.

🌾 او همیشه پای کار بود و همیشه از عناوین مسئولیت گریزان. او بیشتر از همه کار می‌کرد و بیشتر از همه از مسئولیت فراری بود.

🌾 معتقد بود مسئولیت دست و پاگیر است و نیروی جز راحت‌تر می‌تواند حرف‌هایش را بزند و زودتر به اهدافش برسد.

🌾 موقعی که دبیرستان می‌رفت، می‌دیدم شروع کرده و کتاب شریف تفسیر نمونه را مطالعه می‌کند. خواندن این تفسیر باعث شده بود انس زیادی با قرآن بگیرد. با همین مطالعات به صورت موضوعی بر آیات قرآنی تسلط بالایی پیدا کرده بود و به موقع از آیات استفاده می‌کرد.

🌾 صحبت جنگ و دفاع مقدس که می‌شد به من می‌گفت:" ... فکر نکنید جنگ ما فقط دفاع مقدس بوده. الان هم داریم می‌جنگیم. مهم‌ترین جنگ الان مبارزه با استحاله فکری جوانان ماست."

🌾 جایی در ایران نبود که بچه‌ها را نبرده باشم. به مسافرت بردنشان اصرار داشتم. با اینکه درآمدمان کم بود، با خیاطی کردن سعی می‌کردم پولی جمع و جور کنم و آنها را به مسافرت ببرم تا حسرت به دل نمانند.

گفت: "در ازدواج پسر، رضایت مادر شرط نیست."

🌾 می‌گفت:"هدفم شهادت نیست ولی آرزو می‌کنم اگر قرار است بمیرم، مردنم شهادت باشد."

🌾 دعای همیشگی ام در حق بچه‌هایم این بود که خدایا اگر بچه‌هایم می‌خواهند خلاف شریعت آسمانی قرآن و سیره اهل بیت علیهم السلام حرکت کنند، آنها را از من بگیر. تحمل نبودنشان برایم راحت‌تر است تا تحمل انحرافشان.

🌾 آن قدر هم با حساسیت حساب مالش را صاف می‌کرد که حتی خمس پول‌هایی که به حساب بچه‌هایش می‌ریخت را هم حساب می‌کرد و شب میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام که سال خمسی‌اش بود، آن را پرداخت می‌کرد.