بریده‌ کتاب‌های روایت بازگشت: پدران، پسران و سرزمینی که آنها را از هم جدا می کرد

مردگان با ما زندگی می‌کنند. اندوه نه داستان جنایی است، نه معمایی برای حل کردن؛ تجربه‌ای جدی و پرشور است. کارِ سخت و شرافتمندانه است. می‌تواند پشتت را خم کند. بخشی از پذیرش مرگ است و بخش امیدبخشی هم هست.

ولی اندوه دیوار حائل است؛ هریک از ما را به قلمرویی از اندوه‌های شخصی منتقل می‌کرد، به جایی که درد و رنج به بیان درنمی‌آمد، فرسنگ‌ها از زبان دور بود.

در ناپدید شدن یک آدم ظلمی وجود دارد که توصیفش مشکل است. فرد ناپدیدشده را به چیزی مجرد تبدیل می‌کند و از آنجا که وجود او زیر همین خورشید و ماه یک امکان واقعی است، به سختی می‌توان تصویر روشنی از او را در ذهن نگه داشت. در مرگ، این ویژگی از بین می‌رود، و تمام یادبودهای دنیا هم نمی‌تواند جلوی سیل فراموشی را بگیرد. ولی در زندگی، فرد ناپدیدشده به طور جدی و به شیوه‌های پیچیده تغییر می‌کند.