بریده‌های کتاب با هم بیندیشیم (2)

اگر عقل برای فهم همه ی امور کافی است، پس منشأ این همه اختلاف چیست؟

«کسی که به خاطر مردم وارد دین شود، همان مردم او را از دین خارج می کنند؛ همان طور که او را وارد دین کرده اند و کسی که به خاطر کتاب و سنت وارد دین شود،. حتی اگر کوه ها از جا کنده شوند، ایمان او نمی لرزد». امام صادق علیه السلام

اخلاق بدون خدا، به «خودخواهی» و یا «خودگرایی» منتهی می شود. داستایوفسکی در رمان مشهور «برادران کارامازوف» جمله ی مشهوری دارد که دقیقاً ناظر به همین مسئله است. وی می گوید: «اگر خدا وجود نداشته باشد، هر کاری مجاز است.»

«تا آن روزی که به اسلام ولو به طور نسبی عمل می‌کردیم، پیشرفته ترین ملت‌های دنیا بودیم. به اتفاق تمام اهل تحقیق، از ابتدای ظهور اسلام تا قرن پنجم و بلکه قرن ششم هجری، مشعل دار تمدن و فرهنگ جهان، جهان اسلام بوده است؛ جهان اسلام بود که از قطعه‌ها و تکه پاره‌ها و از مواد متلاشی شده تمدن‌های مختلف مایه‌ ای ساخت و از این مایه حقیقتی را به نام '' تمدن و فرهنگ اسلامی'' به وجود آورد و در آن وقت دنیای مسیحیت در نهایت توخش و بربریت زندگی می‌کرد ... و از آن روزی که ما واقعیت و حقیقت اسلام را رها کردیم و فقط یک قشر و پوسته ای از آن برای ما باقی ماند بدبخت شدیم؛ به خیال خودمان اسلام در میان ما عمل می‌شود ولی اسلام در میان ما عمل نمی‌شود». [استاد شهید مطهری]

سرانجام حق دانستن همه ادیان[پلورالیسم دینی] با توجه به اختلافات شدیدی [که ادیان نسبت به هم] دارند، در حقیقت جز بطلان دانستن همه آن ها و افتادن در ورطه سرگردانی نیست.

امیرالمؤمنین علی(ع) فرمود: «دین خدا با اشخاص شناخته نمی شود، بلکه با نشانه های حق و حقانیت شناخته می شود،[ابتدا] حق را بشناس تا اهل آن را بشناسی»

شهید مطهری در خصوص[برتراند] راسل می نویسد: «راسل در نظر کسی که اندک آشنایی با معارف اسلامی دارد، در فلسفه به مفهوم اسلامی و شرقی آن، یک کودک دبستانی هم به شمار نمی رود.»

«نیچه» که از تأثیرگذارترین شخصیت های فلسفی در غرب است، خودخواهی و قدرت طلبی را از عناصر کامل بودن انسان و انسانی رفتار کردن می داند.

مراد و منظور دموکراسی غربی از آزادی، آزادی امیال و حیوانیت است؛ یعنی این که انسان هر طور که دلش خواست، تابع تمایلات حیوانی اش باشد، در حالی که از نگاه دین این نوع آزادی از هرنوع بردگی و بندگی بدتر است.

روژه دوپاسکیه در این باره می نویسد: «هر چند تمدن غرب به انسان معاصر امکانات مادی گوناگونی داده است که نسل گذشته خواب آن را هم نمی‌دید، ولی چون در این تمدن معنای انسان مفقود و مجهول است، از این رو امید ها و آرزو های ژرف او نادیده و ناشناخته مانده و امکانات مادی هم مانع از آن نیست که انسان در سیه روزی و ناامیدی فرو نرود.»