بریده‌های کتاب ناخلف

خیال‌پردازی هم عالمی دارد؛ ولی با شکم گرسنه نمی‌شود خیال‌پردازی کرد. این را آقاجون می‌گوید. خودش همیشه کار می‌کند. می‌گوید دستتان را بزنید به زانوی خودتان تا سربار کسی نباشید. می‌گوید توی هپروت و خیال سیر کردن برای کسی نان نمی‌شود. می‌گوید چشم باز کن ببین دور و برت چه خبر است. بعد اگر بهت اجازه داد، بنشین برو در خواب و خیال.

برف هم یکی از آن چیزهایی است که غم عجیبی دارد. بی‌صدا می‌بارد؛ ولی غمگینم می‌کند. انگار آهنگ غم می‌زند وقتی برف می‌بارد.

هیچ‌چیزی آدم را از بین نبرد، خاطرات حتماً روزی از پا درت می‌آورند. کم نبوده خاطراتی که یادآوری‌شان طوری عذابم داده که نفس‌تنگی گرفتم. انگار دارند خفه‌ام می‌کنند.

از صدای گلوله نترس، گلوله‌ای که تو را می‌کشد، صدا ندارد.

اگر ناراحتی ریشه کُند، کَندن و درآوردنش‌ راحت نیست. انگار تا آخرین قطره‌ی رمق دل را در نیاورد، ول‌کن نیست. بعضی ناراحتی‌ها ریشه‌شان در آب است. بود و نبودشان فرقی ندارد؛ ولی بعضی‌ها ریشه سفت و محکمی دارند که تا عمق رفته‌اند و در هرشرایطی به زندگی‌شان ادامه می‌دهند. انگار توی دل کویر دل دنبال یک قطره آب می‌گردند تا همان را از بین ببرند.

تمام زندگی من شده حرف‌هایی که گوش نکردم. حرف‌هایی که اگر گوش کرده بودم، شاید حال و روز امروزم بهتر بود‌.