بریده‌های کتاب فلسفه ملال

وارهل بر این باور بود که فراموشی ریشه ملال را می‌زند،چون فراموشی همه چیز را تازه می‌کند:من هیچ حافظه ای ندارم .هر روز، روزی نوست،چون روز قبل را به خاطر نمی‌آورم...

به نظر پاسکال، انسان بدون خدا محکوم به ملال است:"برای درک این که در زندگی هیچ حقیقت و رضایت پایداری نیست روح بلندی لازم نیست." در غیاب رابطه با خداوند، برای فراموشی بیچارگی خود به لذت ها روی می‌آوریم، ولی در حقیقت چنین کاری تاثیری ویرانگر تر دارد، چون مارا از خالق خود دور می‌کند. ...

در دنیای تهی، افراط جایگزین جذابی برای ملال است.

هر آنکه در آرزوی بی نهایت است، نمی‌داند چه می‌خواهد.

واژه‌ها ، واژه‌ها، زندگی ام هرگز چیزی بجز واژه ها نبوده است...