بریده‌های کتاب خیال پردازی های رهرو تنها

هرگز نپنداشته‌ام که آزادی بشر در آن است که هرچه می‌خواهد بکند، بلکه در آن است که هیچ‌گاه کاری را که نمی‌خواهد نکند.

تنها به حدی می‌توانم به آنان توجه کنم که ناچیزشان شمرم، نه آنکه بدانان کینه بورزم: آخر، خود را بیش از آن دوست دارم که بتوانم کینه‌جو باشم. و گرنه روحم محدود می‌شود، حال آنکه می‌خواهم روحم به پهنای گیتی گسترش یابد. مرا خوش‌تر آنکه از آنان بگریزم تا آنکه بدانان کینه بورزم.

خوب می‌شد اگر می‌توانستند مرا چنان که هستم ببینند، اما این ناممکن است. به جای من فقط آن را می‌بینند که خود ساخته‌اند تا به دلخواه خود به وی کینه ورزند. پس اشتباه است اگر نگرش آنان اندوهگینم کند: به‌راستی نباید به نگرش آنان اهمیت دهم، زیرا کسی که ایشان می‌بینند من نیستم.