بریده‌های کتاب خود نوشتن

به همین صورت بودند این سه رمان بزرگ که همه را ابتدا چندین ناشر نپذیرفتند منتشر کنند و آنها را اثری بی ارزش تشخیص دادند: مزرعه ی حیوانات (جورج اورول) ناطور دشت (سالینجر) لولیتای (نابکف)

شور زندگی، رمانی درباره‌ی زندگی ونسان ونگوک، اثر ایروینگ استون را هفده ناشر رد کردند، اثری که بالاخره منتشر شد و تاکنون سی میلیون نسخه از آن به فروش رفته است.

"جهان سرشار از عشق های بر زبان نیاورده است که در سکوت برگزار می شوند . زیبایی نگفتن ها." آنتون چخوف

معمولا طرح ها به همان سرعت که به ذهن ما می آیند سریع هم ناپدید می‌شوند. از ذهنمان پاک می‌شوند. اگر تنبلی کنیم و خلاصه‌ای از آنها را ننویسیم از بین می‌روند. حتما می‌روند سراغ کس دیگری که قدرشان را می داند.

آیزاک باشویس سینگر می گوید بهترین دوست نویسنده سطل آشغال است. یعنی نویسنده نباید از خط زدن و پاره کردن دست نوشته هایش بترس. مچاله کردن که ترس ندارد!

"نویسندگی تنها ترین حرفه در جهان است. کسی نمی تواند در نوشتن کمکت کند." [گابریل گارسیا مارکز]

-هر چه نویسنده مهارتش بیشتر شود راحت تر می نویسد؟ نه، هر چه مهارتت بیشتر شود حس مسئولیت ات افزایش می یابد. با همه ی وجود احساس میکنی هر کلمه که مینویسی دارای وزن زیادی است و بر مردم تاثیر فراوان می گذارد.