بریده‌ای از کتاب از آسمان به گل سرخ: نامه های عاشقانه آنتوان و کنسوئلو دوسنت- اگزوپری اثر آلبان سریزیه

من واقعا نزدیک تو هستم، این‌قدر نزدیک که رنج می‌کشم از اینکه اینجا در قفس تنم اسیرم، سر میز غذایم می‌نشینم و در دریا آب‌تنی می‌کنم. تا دوردست شنا می‌کنم تا به تو نزدیک‌تر شوم، آیا همیشه تخته‌سنگی پیدا می‌کنم که روی آن استراحت کنم و به خشکی برگردم و منتظرت بمانم؟ نکند دارم دیوانه می‌شوم؟ تو درمانم می‌کنی - دوباره زنده‌ام می‌کنی: آه، جنگ بالاخره یک روز تمام می‌شود و دیگر برای جانت نمی‌ترسم؛ امیدوارم خداوند یاری‌ات کند و کمی برای من حفظت کند. - از آسمان به گل سرخ، کنسوئلو دوسنت اگزوپری