بریده‌ای از کتاب بشارت از حضرت حجت عجل الله فرجه اثر مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیة الله العظمی بهجت قدس سره

بعضی وقتها انسان میبیند یک حال خوشی دارد؛ حالت نورانی دارد! نمیداند علتش چیست. هرچه فکر میکند، هیچ علتی پیدا نمیکند.نه کار خاصی کرده، نه نماز خاصی خوانده؛ هیچکاری نکرده است! نمیداند در کوچه‌ای، جایی، رد میشده و فقط به نحو گذرا حضرت (عج) از کنارش رد شده است. این نورانیت و حال خوش، به همین جهت در این شخص ایجاد شده است.