بریده‌ای از کتاب برادران کارامازوف اثر فیودور داستایفسکی

... به خودت دروغ نگو. کسی که به خودش دروغ بگوید و به دروغش گوش بسپارد به جایی می رسد که حقیقت درون یا پیرامونش را تشخیص نمی دهد و بنابراین به خودش و به دیگران بی حرمتی میکند.چون به هیچ کس احترام نمی گذارد دیگر عشقی به کسی ندارد و چون عشقی ندارد خود را به دست شهوات و لذتهای پست می سپارد تا خود را دل مشغول و سرگرم نماید، و با رذالت هایش به حیوانیت کامل می رسد، و این همه نتیجه ی دروغ گفتن مداوم به دیگران و به خودش است.آنکه به خود دروغ می گوید معمولا نخستین کسی است که اهانت می بیند.