بریده‌ای از کتاب ارمیا اثر رضا امیرخانی

راستی آدم بدبخت است ها. یک پرنده نمی‌شود زد. واقعا "خُلِقَ الانسانُ ضعیفا". از صبح تا حالا بدو دنبال پرنده، آخرش هم هیچ. زورمان به یک پرنده هم نمی‌رسد، آن‌وقت این همه ادعا؟ هان چه‌ت شده؟ یا ایُّها الاِنسان، آره ارمیا با توام! آی انسان، بدبخت! "یا ایُّها الانسانُ ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الکَریم" برای چه مغرور شدی بدبخت؟ اصلا جلوِ کی مغرور شدی؟ همانی که "خَلَقَکَ فَسَوّیکَ فَعَدَلَکَ"!