بریده‌ای از کتاب اعمال انسانی اثر هان کانگ

آیا این حقیقت دارد که انسان اساساً ظالم است؟ آیا تجربه ی ظلم و خشونت تنها چیزی است که در بین ما به عنوان یک گونه مشترک است؟ آیا این شأن و منزلتی که ما به آن پایبندیم چیزی جز خود فریبی نیست که بر این حقیقت سرپوش می گذارد که هر کدام از ما میتوانیم به یک حشره جانوری درنده خو و توده ای گوشت تنزل کنیم که تحقیر میشود آسیب میبیند و سلاخی میشود. آیا این سرنوشت واقعی بشر است که تاریخ آن را امری اجتناب ناپذیر تعریف می کند؟