بریده‌ای از کتاب درخت کیک اثر الیزه شوا دوساپان
1403/12/5
4.1
2
صفحۀ 94
وقتی یک نفر می‌مُرد، سهم او هرچند ناچیز، برای دیگران به معنی غذای بیشتر بود و آن‌ها در سکوت از مرگ یکدیگر شادی می‌کردند. گرسنگی، انسان را پلید، و پست‌ترین غرایزش را آشکار می‌کرد.
وقتی یک نفر می‌مُرد، سهم او هرچند ناچیز، برای دیگران به معنی غذای بیشتر بود و آن‌ها در سکوت از مرگ یکدیگر شادی می‌کردند. گرسنگی، انسان را پلید، و پست‌ترین غرایزش را آشکار می‌کرد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.