بریده‌ای از کتاب حکومت اسلامی از مبانی تا عمل اثر مهدی فخاران

جامعه ایدئولوژیک و خطر تملق یکی از معضلات حکومت‌های ظالم، گرایش به تملق و چاپلوسی است که باعث می‌شود شایستگی و توانمندی‌ها قربانی روابط ناسالم و مصلحت‌های سیاسی شوند. در این جوامع، افرادی که به حق و عدالت پایبندند، نادیده گرفته می‌شوند و برای ارتقاء و پیشرفت باید به فرهنگ چاپلوسی تن بدهند. این نوع حکومت‌ها فساد اجتماعی را تشدید کرده و عدالت و حق‌طلبی که فطری در انسان‌هاست را سرکوب می‌کنند. به همین دلیل، افراد آگاه و عدالت‌خواه به طور طبیعی از چنین حکومت‌هایی فاصله می‌گیرند و به دنبال حکومتی عادلانه هستند که در آن بتوانند بدون ترس و نگرانی، به تعالی اخلاقی و اجتماعی برسند. امام على عليه السلام : بى رغبتى به حكومت ستمگر ، به اندازه رغبت به حكومت دادگر است. این حدیث امام علی (علیه السلام) نشان‌دهنده یک اصل بنیادی است که بی‌اعتنایی به حکومت ظالم باید به اندازه علاقه به حکومت عادل باشد. این اصل در واقع پیامی است برای این‌که جامعه برای پیشرفت و توسعه نیازمند حاکمیتی عادل است و نباید به سیستم‌های ستمگرانه تسلیم شود. مسئولیت مردم در قبال حکومت‌های ظالم و عادل نه تنها یک انتخاب فردی است، بلکه وظیفه‌ای اخلاقی است که در صورت تحقق، به برپایی جامعه‌ای انسانی و دادگرانه منجر خواهد شد.