بریده‌ای از کتاب حکایت حال: گفتگو با احمد محمود اثر لیلی گلستان

بعضی‌ها معتقدند خواندن داستان برای سرگرمی است. من این اعتقاد را اصلاً ندارم. کسی که جدی می‌نویسد، داستان برایش سرگرمی نیست، چون اگر داستان سرگرمی باشد، نوشتن آن هم لابد باید تفنن باشد. من داستان‌نویسی را یک امر جدی می‌دانم، چون معتقدم داستان مجموعه‌ای از رسایی‌ها، نارسایی‌ها، کج‌روی‌ها، درست اندیشیدن‌ها، تفکرات، عملکردها و محیط و فضای انسان‌ها را مطرح می‌کند تا انسان به خلق مجدد خود و هستی خود با شک، با تأمل و با تردید، با نفی و با اثبات نگاه بکند. تا شاید از درون تعریف پیراسته و آراستهٔ خودش و در برابر تصویر "لُبِّ هستی" خودش، به شناخت بهتری از خودش برسد.