بریده‌ای از کتاب عمر فانی اثر لوسییوس آنییوس سنکا

اگر در اوج آمادگی ذهنی برای گذر از حصار باریک ضعف انسانی قرار داشته و بتوانیم در دوره های متمادی زمان سیر کنیم؛ آن گاه از هیچ عصر و دوره ای محروم نیستیم بلکه به تمامی آنها دسترسی داریم. می توانیم با سقراط مباحثه کنیم .تردیدهایمان را برای اقلیدس بیان کنیم . راحتی و آسودگی را به همراه اپیکوریان رواج دهیم و در کنار رواقیون بر طبیعت انسانی فائق آییم و با کلبیون پا را از محدوده حال فراتر نهیم. از آن جایی که طبیعت به ما این اجازه را می دهد که با هر عصر و دوره ای همراه شویم چرا نباید از این افسون مختصر و فانی زمان نگذریم و تمام گذشته که نامحدود و فناناپذیر است را به خودمان ارزانی نداریم و با مردانی بهتر از خودمان همنشین نشویم؟