بریده‌ای از کتاب چله ی شعر اثر مرتضی امیری اسفندقه
1404/4/23
4.8
3
صفحۀ 55
همیشه گروهی از شعرا که شاعران موفقی نیستند و عجزی در سرایش شعر متعالی دارند، شروع به آیین‌نامه یا "مانیفست" نوشتن برای چگونگی یک شعر خوب می‌کنند. در تاریخ ادبیات هر موقع که این اتفاق می‌افتد، آن‌وقت است که شعر خوب کم صورت می‌بندد. در شعر آیینی در کنار توجه به آیین‌نامه‌ها و خط قرمزها شاعر نباید از آیین‌نامه‌ی دل خودش غفلت کند. "عاریتِ کس نپذیرفته‌ام آنچه دلم گفت بگو، گفته‌ام"
همیشه گروهی از شعرا که شاعران موفقی نیستند و عجزی در سرایش شعر متعالی دارند، شروع به آیین‌نامه یا "مانیفست" نوشتن برای چگونگی یک شعر خوب می‌کنند. در تاریخ ادبیات هر موقع که این اتفاق می‌افتد، آن‌وقت است که شعر خوب کم صورت می‌بندد. در شعر آیینی در کنار توجه به آیین‌نامه‌ها و خط قرمزها شاعر نباید از آیین‌نامه‌ی دل خودش غفلت کند. "عاریتِ کس نپذیرفته‌ام آنچه دلم گفت بگو، گفته‌ام"
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.