بریدۀ کتاب

سرباز از خیمه های سوخته می گفت و طمع ساربان به انگشتر حسین. از ناله ی دخترکان کوچک و دویدنشان بر روی خارهای صحرا. من هم متعجب به سربازی نگاه می کردم که دیگر خودش هم باور نداشت که به حضورش در نینوا باید افتخار کند یا نه.