بریده‌ای از کتاب اول شخص مفرد (مجموعه داستان) اثر هاروکی موراکامی

به اعتقاد من عشق یک سوخت محرک و ضروریه که به ما اجازه می‌ده به زندگی ادامه بدیم. عشق یک روز تمام می‌شه، شاید هم از اول هرگز به شکل کافی وجود نداشته یا مهم نبوده؛ اما حتی اگه عشق رنگ ببازه، حتی اگه ناخواسته باشه، هنوز هم می‌توانیم خاطرات عاشق کسی شدن، خاطرات گرفتار عشق کسی شدن رو برای خودمون نگه داریم. این منبع ارزشمند گرماست. بدون این گرما، قلب انسان -و همینطور هم قلب میمون- به یک شوره‌زار سرد و بی‌بَر تبدیل می‌شه، جایی که حتی پرتویی از آفتاب بهش نمی‌رسه، جایی که گل‌های آرامش و درختان امید هیچ‌بختی برای روییدن ندارند‌. من اسم کسانی رو که دوستشون داشتم اینجا توی سینه‌م مثل گنج دفن کردم.