بریده‌ای از کتاب پاستیل های بنفش اثر کاترین اپلگیت

در آن دوران که توی خیابان ها زندگی می‌کردیم، من و کرنشا زیاد نمیتوانستیم با هم اختلاط کنیم، چون همیشه کسی بود که حرفمان را قطع کند، اما عیبی نداشت. "می‌دانستم که او آنجاست و همین برای من کافی بود. بعضی وقتا ها این تنها چیزی است که از یک دوست توقع داری."