بریده‌ای از کتاب راه رشد؛ الگوی دینی تربیت کودک و نوجوان اثر محمدصادق حائری شیرازی
1403/6/30
صفحۀ 69
خرمایی که سول خدا می‌خورد آنقدر خوشمزه و پاک بود که اصحاب دوست داشتند تماشا کنند . انسان و حیوان هر دو غذا می‌خورند. انسان خوراک معطر را در ظرف گل و بوته‌دار می‌خورد، اما حیوانی مثل شیر تا طعمه را خاکمال نکند نمی‌خورد . فاصله فطرت و طبیعت همین است؛ اینکه عده‌ای می‌گویند لازمه پذیرش دین، ترک لذایذ و محروم شدن از آنها است درست نیست؛ اگر با رعایت حلال و حرام به فطرت بها داده شود طبیعت به بهترین وجه ارضا می‌گردد و آن لذتی را که طبیعت در ذهن‌ها بزرگ جلوه داده در نوع خود بهترینش را در همین دنیا نه در آخرت به انسان می‌دهند. دین با طبیعت ، ریاست و قدرت دعوا ندارد با شیئیت یافتن آنها برای انسان مخالف است.
خرمایی که سول خدا می‌خورد آنقدر خوشمزه و پاک بود که اصحاب دوست داشتند تماشا کنند . انسان و حیوان هر دو غذا می‌خورند. انسان خوراک معطر را در ظرف گل و بوته‌دار می‌خورد، اما حیوانی مثل شیر تا طعمه را خاکمال نکند نمی‌خورد . فاصله فطرت و طبیعت همین است؛ اینکه عده‌ای می‌گویند لازمه پذیرش دین، ترک لذایذ و محروم شدن از آنها است درست نیست؛ اگر با رعایت حلال و حرام به فطرت بها داده شود طبیعت به بهترین وجه ارضا می‌گردد و آن لذتی را که طبیعت در ذهن‌ها بزرگ جلوه داده در نوع خود بهترینش را در همین دنیا نه در آخرت به انسان می‌دهند. دین با طبیعت ، ریاست و قدرت دعوا ندارد با شیئیت یافتن آنها برای انسان مخالف است.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.