بریده‌ای از کتاب حاجی خودتی!: خاطرات حج یک جامعه شناس اثر حسن محدثی

ادب حضور،سخن گفتن را بی ادبی می‌نمایاند.کلمات در اینجا بازیچه‌هایی حقیرند که گفتن‌شان دون شان او و توست. همه‌ی بار مسئولیت را ذر این لحظات چشم ها بر دوش می‌کشند. گاهی چشم ها،تنها با نگریستنی و خیره شدنی ،یک کتاب سخن می‌گویند... قلبت بی‌تاب و ناآرام و وجودت ملتهب است...