بریده‌ای از کتاب گلها همه آفتابگردانند اثر قیصر امین پور

می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را می جویمت چنانکه لب تشنه آب را محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح یا شبنم سپیده دمان آفتاب را بی تابم آنچنانکه درختان را برای باد یا کودکان خفته به گهواره تاب را بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل یا انچنانکه بالِ پریدن عقاب را حتی اگر نباشی، می افرینمت چونان که التهاب بیابان آب را ای خواهش که خواستنی تر ز پاسخی با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را