بریده‌ای از کتاب تطهیر با جاری قرآن: تفسیر سوره بقره (عین . صاد) اثر علی صفایی حائری

و سنگین‌ترین هجوم آنجا آغاز می‌شود که تو دلی کاشته‌ای و دلداری و باغی و محبوبی، تو آنها را بارور کرده‌ای و سایه گستر ساخته‌ای تا به بارنشسته و میوه‌هایش چشم و دست و احساس و دل تو را پر کرده، اکنون او میوه‌ها را می‌گیرد و پس از انس و دلدادگی با خاک و ریشه و ساقه و سبزه ها و سایه ها و میوه ها، ثمرات تو را بر باد می‌دهد و تمامی تعلق های انباشته و حاصل های جمع‌آوری شده را می‌ستاند. بخواهی یا نخواهی می‌گیرد. کافر باشی یا مؤمن، می‌سوزاند و می‌شکند. به طوع و رغبت یا به زور و یا کراهت راه می‌برد؛ که ساقی اوست، که راهبر اوست، که مجلس آرا اوست. چه خیال کرده‌ای...! اگر صبوری کنی و با عشق او شکوری کنی، بشارت برای توست؛ که با بلا و مصیبت سه نعمت خواهی داشت؛ هم ضعف‌ها را می‌شناسی و هم تعلق‌ها را می‌گذاری و هم با دلِ شکسته قدم بر می‌داری و آنچه سالک را راه می‌برد، نه حال خوش و نه عمل خوش و نه اشراق و شهود؛ که ظرفیت و انکسار اوست.