بریده‌ای از کتاب دائو د جينگ اثر لائوتسه

خودت را به تمامی ابراز کن، و سپس ساکت بمان. مانند نیروهای طبیعت باش: وقتی باد می‌وزد، باد می‌وزد؛ وقتی باران می‌بارد، باران می‌بارد؛ وقتی ابر می‌گذرد، خورشید می‌درخشد؛ اگر آغوشت به روی دائو گشوده باشد، با دائو یکی هستی، و می‌توانی به‌تمامی جلوه‌ی آن باشی. اگر آغوشت را به روی‌ بینش بگشایی، با بینش یکی هستی و می‌توانی به‌تمامی آن را به کار ببری. اگر خود را در برابر از دست دادن بگشایی، با از دست دادن یکی هستی، و می‌توانی به‌تمامی آن را بپذیری. آغوشت را به روی دائو بگشا، سپس به پاسخ های طبیعی ات اعتماد کن. همه چیز در جای خود قرار خواهد گرفت.