بریدۀ کتاب

مشهورترین شرح وبسط پدیدارشناختی اختیار در آثار سارتر را می توان در اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر یافت این کتاب که در سال ١٩٤٦ به چاپ رسید، دعوتی مشتاقانه به سمتِ اگزیستانسیالیسم به عنوان مناسب ترین پاسخ فلسفی به بحران اجتماعی و فرهنگی ای است که اروپا را پس از جنگ جهانی دوم فرا گرفته بود سارتر چالش را با این جمله معروفش آغاز کرد و مردمی را که با نظامهای سنتی معنا تخریب شده بودند مستقیماً مخاطب قرار داد. او اعلام کرد هر معنایی که بخواهد از فروپاشی تمدن اروپایی در امان ،بماند باید از هیچ و از سرچشمه آگاهیهای فردی ساخته شود. تنها فرد است که میتواند با اختیار و مسئولیت انتخاب مطلق، وسیله آغازی دوباره را در خود بیابد. هنجارها و تعهدات سنتی دیگر نمی توانند به مثابه داوری بی طرف به کمک ما بیایند در این راستا سارتر این جمله مشهور کی یرکگور راکه در جمع حقیقتی نیست حقیقت قائم به فرد است با این پیام پدیدارشناختی که برای بازکشف رابطه آگاهانه و خلاقانه با جهان باید به تجربه زیسته خود بازگردیم در هم آمیخت. سارتر رویکرد انسانگرایانه خود به پدیدارشناسی اگزیستانسیالیستی را با این باورگسترش داد که این رویکرد بهترین امکان برای آغازی نو را در اختیار بشریت قرار می‌دهد. اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر نقشه راهی برای وجود اصیل ارائه میدهد. البته سارتر - برخلافِ هایدگر «اصالت را نه به عنوان نوعی هستی شناسی بنیادین بلکه به عنوان راهنمایی برای انسان شناسی بنیادین به خدمت میگیرد او بیش از آنکه به وجود به طورکلی بپردازد دل مشغول وجود انسانی است. برای سارتر، اصالت وجود به معنای شناخت این نکته است که وجود انسان برذات او مقدم است.