بریده‌ای از کتاب سمفونی مردگان اثر عباس معروفی

آدمی شده بود که حال و آینده‌‌اش را رها کرده بود و به گذشته ها چسبیده بود.دلمرده شده بود.تنهایی را بیشتر از همه چیز دوست داشت.همیشه بین برخورد و گریز،گریز را انتخاب می‌کرد.