بریده‌ای از کتاب رفیق اعلی: روزنه ای به زندگی فرانچسکوی قدیس اثر کریستیان بوبن

اما قرن بیستم با چشم‌ها سخن می‌گوید و از آن روی که بینایی یکی از ناپایدارترین حس‌ها است، ناگزیر این قرن باید زوزه سر دهد و جیغ بکشد آن هم با نورهایی تند و رنگ‌هایی که طنین آنها کرکننده است. با تصاویر یأس‌آوری که می‌خواهند شاد جلوه کنند. با تصاویر ناپاکی که می‌خواهند پاک و عاری از هرگونه سایه و اندوه بنمایند. تصاویری که به طرز لاعلاجی شادند. اینها همه بدان سبب است که قرن بیستم سخن می‌گوید تا بفروشد و لاجرم ناگزیر است چشم را بنوازد و در عین حال خیره کند و کور سازد.