بریده‌ای از کتاب بیان قرآن تفسیر سوره ی مجادله اثر سیدعلی خامنه ای

بسم الله «نیاز همگانی به مراقبت از خود برای مبتلا نشدن به نفاق» مومنین که در دل آنها ایمان هست، ای بسا به واسطه ی حوادث و عوارضی، کم کم انگیزه ی نفاق در آنها بوجود بیاید. بله، اینجوری است؛ خیال نکنید ما که حالا مومنیم، خاطرمان جمع باشد و هیچ مراقبتی از خودمان و از دلمان و از انگیزه هایمان نکنیم؛ نه، مومن هم اگر مراقبتهای لازم را از خودش نکند و دل خودش را مورد مراقبت قرار ندهد، به تدریج انگیزه های نفاق در او بوجود می آید؛ مثل انگیزه های گناه ، فسق و حتی مثل انگیزه ی کفر. لذاست که انسان دائماً مراقبت لازم دارد؛ و یکی از کارهای مومنینِ درست و حسابیِ عالم، مراقبه است. مراقبه یعنی خود را دائماً زیر دقت و مراقبت قراردادن و همیشه مواظب خود بودن. پس خوف گرایش به نفاق در مومن هست... همه ی منافق ها از اول منافق نبودند: ذلِکَ بِاَنَّهُم آمَنوا ثُمَّ کَفَروا [سوره منافقون، آیه ۳] اول ایمان آورند، بعد کافر شدند؛ بعد از آنکه ایمان در دل اینها وارد شد، کفر آمد و اثر ایمان را از بین برد و جای پای ایمان را محو کرد. پس این یک خوفی است که دائماً در انسان وجود دارد؛ باید همیشه مراقب باشیم که به طرف نفاق کشانده نشویم.