بریده‌ای از کتاب چین باستان اثر النور هال

خانواده‌ام مرا شوهر داد به پادشاه وو سون، هزاران فرسنگ دور از همه جا خانه‌ام چادری است و دیوارهایم از نَمَد گوشت خام است همهٔ آنچه می‌خورم و شیر اسب است که می‌نوشم همیشه به خانه‌ام فکر می‌کنم و دلم به درد می‌آید ای کاش غاز برفی زردی بودم و باز به خانه می‌کوچیدم