بریده‌ای از کتاب امید و انتظار: حکوکت الهی مهدی (عج) در روی زمین اثر محمدتقی جعفری تبریزی
1403/12/3
صفحۀ 17
نگون‌بختی که نام هوس‌رانی را «آزادی» می‌گذارد، شطرنج‌بازی‌های مغزیِ آلوده با تخیلات و بازیگری‌های ذهنی را اندیشه و تعقل می‌نامد! بازی با الفاظ را نبوغ فکری می‌پندارد! نیرنگ‌بازی های ضدواقع و مخالف حق را فهم و شعور و سیاست می‌داند! هر وسیله‌ای را قربانیِ هر هدفی می‌نماید! خود را با هر وضعی که پیش می‌آید، تطبیق می‌دهد و در برابر هیچ اصل و قانونی دست خود را بسته نمی‌بیند! همواره خود را «هدف» و دیگران را «وسیله» تلقی می‌کند! همه‌ی هستی و عظمت و اصول و امتیازات را در «خود طبیعی » پست و مست خود می‌نگرد! این است مختصات کسی که هدایت را مغلوب هویٰ و هوس خود می‌نماید. این است صفات آن پست‌تر از حیوانی که حاضر است برای چند لحظه لذت و مستی خود، میلیون ها انسان را به خاک و خون بکشد.
نگون‌بختی که نام هوس‌رانی را «آزادی» می‌گذارد، شطرنج‌بازی‌های مغزیِ آلوده با تخیلات و بازیگری‌های ذهنی را اندیشه و تعقل می‌نامد! بازی با الفاظ را نبوغ فکری می‌پندارد! نیرنگ‌بازی های ضدواقع و مخالف حق را فهم و شعور و سیاست می‌داند! هر وسیله‌ای را قربانیِ هر هدفی می‌نماید! خود را با هر وضعی که پیش می‌آید، تطبیق می‌دهد و در برابر هیچ اصل و قانونی دست خود را بسته نمی‌بیند! همواره خود را «هدف» و دیگران را «وسیله» تلقی می‌کند! همه‌ی هستی و عظمت و اصول و امتیازات را در «خود طبیعی » پست و مست خود می‌نگرد! این است مختصات کسی که هدایت را مغلوب هویٰ و هوس خود می‌نماید. این است صفات آن پست‌تر از حیوانی که حاضر است برای چند لحظه لذت و مستی خود، میلیون ها انسان را به خاک و خون بکشد.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.