بریدۀ کتاب

🌀 ناگهان مردی از دریا و بر دریا آمد... 🏚 ... و چون کلبه از آن من شد، نخستین ((شدنم)) را در این یافتم که #تیرگی_هزار_ساله از رخسار پژمرده پنجره ها بزدایم. کهنه یی مرطوب، طشتی آبِ نیم گرم، تیغی تیز اختیار کردم و به جان آن شیشه ها که دیگر جلای شیشگی از یاد برده بودند، افتادم و از آن شکوفایی محقّر، دریای محبوب خروشان پُر حباب خویش را نگریستم. 🌊 و ناگهان دیدم که مردی از دریا بر می آید، بر دریا می آید _چون ایشان که در اسطوره های مهجور بر آب می رفتند_ چون عیسای ناصری، چون منصور حلاج و چون شیخ ما که نگاه خداوند بر اوست و اگر خواهد چون قاصدک ها به سیاحتی سبک بالانه می بَرَدش. 💧گفتم مبارک باد این چشمه نوجوش که به جانب باغ منهدم اندیشه هایم جاری ست تا این شِتای دیرپای را به گلباران بهاران باقی بکشاند. 🌊 مردِ از دریا برآمده گرچه بسیار پیر اما تنومندترین انسانی بود که در همه اعصار ذهن خویش می شناختم _قدرتمند با بازوان ستبر، پیچیده، سری برافراشته و نگاهی_ خدای من!_ نگاهی درهم کوبنده و مغلوب کننده... 🖋 #نادر_ابراهیمی 📘 سه دیدار؛ جلد اول(رجعت به ریشه ها)؛ صفحه ۱۶ و ۱۷ #شخصیت_امام_خمینی (ره) #نقطه_عطف_تاریخ