بریده‌ای از کتاب انجمن شاعران مرده اثر ان.اچ. کلاین بام

چیزی که قراره نشون بدیم اینه‌که برای هرکدوم از ما چقدر سخته بخوایم به صدای درونی‌مون گوش بدیم و عقاید شخصی‌مون رو در حضور دیگران حفظ کنیم. اگه هر کدوم از شما فکر می‌کنه می‌تونه جور متفاوتی رژه بره، پس از خودتون بپرسید چرا شما هم کف می‌زدید براشون. رفقا، در وجود همه ی ما نیاز بزرگی هست که دوست داره پذیرفته و تأیید شه. اما باید به چیزی که در شما متفاوت و منحصر به فرد هست، اعتماد کنید حتی اگر عجیب و غریبه یا بقیه اون رو نمی‌پسندن. به قول فراست: «یک دوراهی در جنگل سر برآورده بود و من جاده ای را در پی گرفتم که رد کمتری در آن نمایان بود و این همانی بود که راه را متفاوت می‌ساخت.»