بریده‌ای از کتاب تعلق؛ محور تحول در انسان اثر محمدصادق حائری شیرازی

[انسان] وقتی چیزی را دوست داشت، این نوعی "برداشتن" است؛ یعنی محبت او را برداشته و این خطرناک‌ترین برداشتن است. برداشتن چیزی در این دنیا رسیدن به آن نیست؛ خواستن اوست. بسیاری از اوقات، رسیدن انسان به چیزی پایان برداشتن اوست، نه آغاز برداشتن او؛ یعنی وقتی به چیزی رسید و چیزی را درک کرد و آن چنان که بود لمسش کرد، چه بسا آن را ترک کند و از آن روی‌گردان شود.....پس ریشه‌ی آرزوی انسان برمی‌گردد به انتخاب او در آنچه می‌داند. وقتی آگاهی وسیع شد، انسان انتخاب خودش را در فضای وسیعی انجام می‌دهد.